schrijft, schildert, onderneemt, reist (graag in Spanje)
Toon Jansen is schrijver van blogs en (reis)verhalen en schilder van vrolijke schilderijen en actief in de culturele sector in Amsterdam. Met de kunst gaat het wel goed, maar plekken voor jonge kunstenaars worden steeds schaarser. De stad barst uit z’n voegen. Er is een enorm tekort aan betaalbare woningen.
Biedt Amsterdam nog wel perspectief voor jonge mensen om een toekomst in de stad op te bouwen?
In onze complexe wereld kunnen we het beleid van de stad niet uitsluitend aan politici over laten. Daarom ben ik voorstander van het organiseren van burgerberaden. Zo ontstaat verbondenheid en compassie om op een constructieve manier samen met breed gedragen plannen in actie te komen. Voor de stad, voor de wereld.
Waaraan kun je zien dat het typisch werk van mij is?
Dat is de passie met het onderwerp en het aan de hand nemen van de lezer in mijn verhalen. Over gebeurtenissen, dingen die ik heb meegemaakt, mijn reizen. Ik schrijf over actuele thema’s met blogs of een filmisch verhaal, een scenario.Een manuscript voor de publicatie van het boek met de titel “Een vreemdeling in de “Kinkerstreet” is in behandeling.
Mijn schilderijen zijn ook verhalen. Met een gelaagdheid van gebeurtenissen, emoties en beelden. Onder het eindbeeld zitten meestal meerdere versies van het verhaal. Het maakproces vind ik vaak belangrijker dan het eindresultaat. In de jaren tachtig maakte ik een schilderij in één avond. Spontaan. Nu doe ik er langer over. Er is zoveel meer gebeurd, zoveel meer te vertellen. Met nieuwe vragen, nieuwe ontdekkingen, nieuwe creaties.
een stelletje in een hotel (jaren 80) met toen al een boodschap op de achtergrond
De opmars van Artificial Intelligence (AI)
Vele jaren heb ik onderzoek gedaan naar en geadviseerd over de invoering van nieuwe technologieën & informatisering en de betekenis daarvan voor mensen en organisaties. Computers worden ingezet om mensen te helpen bij het ondersteunen van hun werk, maar ook voor het automatisch uitvoeren van taken. De laatste jaren wordt vaker gebruik gemaakt van kunstmatige intelligentie (AI). Het kan heel goed helpen bij het uitvoeren van complexe taken waarvoor heel veel kennis nodig is, zoals door artsen. Een arts kan met de hulp van kunstmatige of artificial intelligentie de gevraagde informatie zoeken in enorme hoeveelheden data. Maar een arts is en blijft verantwoordelijk, zodat AI de mens niet de baas wordt.
Ik maak me grote zorgen over het toepassen van AI in sociale media. Zogenaamde vriendelijke gespreksrobotten ’trekken’ zoveel persoonlijke kennis uit de gebruiker dat het gaat voelen als een intieme vriend. Door de interactie ‘leert en weet’ de AI zo veel over jou dat het intiemer kan voelen dan contacten met echte personen. En daarmee kan het een verslavende invloed hebben op het beloningssysteem van je brein. De VS en de EU moeten haast maken met het reguleren van AI.
De veelal Amerikaanse bigtech giganten gebruiken voor hun AI-systemen (gelabelde) data uit bibliotheken, onderzoekpublicaties, papers, internetpagina’s van kennisinstituten, Wikipedia, etc. dus van data die helemaal niet het eigendom is van deze AI-bedrijven.
Ook het maken van kunst met AI staat vol in de belangstelling. Het onderstaande schilderij is niet door AI gemaakt, maar 100% door mij zelf (als 100% mens). Hoe zou de mens er rond het jaar 2100 uit kunnen zien? Boordevol AI? Wil je meer weten over dit schilderij, klik dan op deze link.
schilderij nr. 3 van drieluik over de toekomst van de mens (acryl op canvas 120×160 – 2016)
VN-topman Guterres op klimaattop in 2022: “We zitten op de snelweg naar de klimaathel, met de voet op het gaspedaal”
In de afgelopen jaren ben ik me gaan verdiepen in de gevolgen van klimaatverandering. De mens heeft al zoveel ‘gesloopt’ van de natuur op aarde, dat is niet meer te herstellen. Zelfs onze pensioenfondsen dragen met hun investeringen bij aan de aantasting van de Amazone en het vernietigen van inheemse volken.
Er is een relatie tussen klimaatverandering en onrechtvaardigheid. Kwetsbare groepen worden veel meer getroffen door klimaatverandering. De video maakt dit op indringende wijze duidelijk.
‘Wonen’ op een opgewarmde aarde, hoe doen we dat?
Ik woonde drie maanden in Vejer de la Frontera, een compact Spaans dorp met 12.000 inwoners. Om onderzoek te doen naar de architectuur, cultuur en het sociale leven. In Vejer zijn alle economische en sociaal/culturele functies, van belang voor jong en oud, dicht bij elkaar. Aaneengeschakelde huizen met patio’s met planten voor verkoeling, opvang van regenwater op de platte daken. Auto’s en scooters niet nodig, want alles op loopafstand. Ik vind het een interessant ecologisch model voor nieuwe woonwijken in Amsterdam.
Wat kun je allemaal lezen en zien op deze website?
Wil je een blog of een verhaal lezen over een gebeurtenis, klik dan hier op recente blogs. Of lees een spannend verhaal over een van mijn reizen in Latijns Amerika. Een mooi verhaal gaat over Lucia, die ik in Huaraz (Peru) ontmoette. Titel van het verhaal: ‘Lucy in the Sky Without Diamonds’.Omdat zij hoog in de besneeuwde bergen van de Andes woonde was zij voor mij dé Lucy in the Sky. Maar dan zonder diamanten. Want niemand heeft daar veel geld om van te leven. Lucia, zonder diamanten, zij was: ‘the girl with the sun in her (kaleidoscope) eyes’.
En kijk eens naar mijn tekeningen, ontwerpen en schilderijen (eigen werk). In mijn rugzak zitten altijd schetsboekjes en van Gogh aquarel doosjes. Een van deze aquarellen heb ik gemaakt op het terras van het Boothuis aan de Sloterplas (2022 – 21×15). Ga je mee?
Beneden staat een ontwerp van Tulip City, een groene stad aan en in het water. Het is gebaseerd op een voorlopig ontwerp van de Sluisbuurt aangevuld met het zelf ontworpen Tulip City gebouw met gelaagde groene geveltuinen. Mijn vlag ‘de Amsterdamse Godin van Verbondenheid staat in de Subjective Atlas of Amsterdam, een uitgave van Arcam in 2023.
