Virussen verspreiden zich razendsnel over de wereldbol. Omdat miljarden mensen en dieren veel te dicht op elkaar leven. Omdat we vleeseters zijn geworden. Kannibalen die geen mensen meer eten maar dieren. Omdat we vergeten zijn dat ook wij dieren zijn. Omdat wij arrogant zijn en denken dat dieren dom zijn. Terwijl dieren wel goed zijn voor hun leefgebied.
We hebben geen ‘pil’, die ons helpt tegen de uitputting van de aarde door de mens. Moeder Aarde noemen de inheemse bewoners van de Amazone de aarde. Die respecteer en verzorg je. Maar met onze (christelijke, andere religieuze en politieke) waarden hebben we de uitputting van Moeder Aarde geïdeologiseerd en aangemoedigd. Net alsof Moeder Aarde een vrouw is, die ook moet produceren. Eventueel onder dwang.
Ik las een artikel in de Volkskrant met filosoof Martha Nussbaum: ‘Plezier en pijn zijn de risico’s van het mens zijn’. Nussbaum luisterde eindeloos naar de liedcyclus van Gustav Mahler toen haar moeder was overleden. Gustav Mahler componeerde de liederen met de tekst van de Duitse dichter Friedrich Rückert. Nadat hij twee kinderen had verloren, schreef hij: ‘Nu zal de zon stralend opgaan, alsof in de nacht geen ongeluk is voorgevallen’. We zitten binnen, kijken naar buiten en zien de stralende zon en een staalblauwe lucht. Een koude wind waait over ons land. Veel mensen denken, ‘mij overkomt me geen ongeluk’. Dat is maar goed ook, want hoe moet je anders overleven?
Columbus geloofde ook dat hij zou overleven toen hij op avontuur ging. Maar hij nam Europese virussen met zich mee die bijna de hele bevolking van Midden- en Zuid-Amerika doodde.
Virussen blijven overleven. Met of zonder de mens. En Corona is maar het begin van een nieuwe reeks, die ons gaat teisteren en onze samenleving gaat treffen. We zullen ons leven radicaal moeten aanpassen, hoor ik hier en daar. Maar ik vrees dat het weer snel business as usual zal worden. Want politici denken alleen op korte termijn, het warm houden van hun stoeltje in het parlement en aan de belangen van hun eigen achterban.
Mijn dochter zei tegen me dat ze het hypocriet van politici vindt dat ze wel maatregelen nemen tegen de verspreiding van Corona en niets doen aan klimaatverandering. Want zegt zij, hieraan gaan wereldwijd veel meer mensen dood. Woon je in Nederland pal langs drukke snelwegen dan leef je korter dan wanneer je in Wassenaar woont. 130 km per uur? Dat is vrijheid. Dat mensen op de verkeerde plek op Moeder Aarde wonen en korter leven is gewoon pech.
Politici knijpen continue hun ogen dicht voor bijkomende schade van hun beleid en hun technocratische beleidsdillema’s. Want het is toch vooruitgang dat boeren van grasland met bloemen en weidevogels groen asfalt hebben gemaakt? Waar geen ander dier meer leeft dan de productiekoe? Voor varkensvoer gekapte regenwouden is een ver-van-míjn-bed-show. Want de boeren moeten vlees produceren voor de export. ‘Gij zult vlees eten!’ Voor wie? Voor God? Nee Homo Sapiens, voor de heilige koe, de Economie!
Met het neo-liberale-uitkledingsbeleid is de publieke sector grotendeels ontmanteld en geprivatiseerd. Er was een liberale Minister van Economische Zaken, nota bene een vrouw, die ons water wilde verkopen aan de hoogste private bieder.
Door dat soort denkbeelden in de hoofden krijgen we nu de rekening gepresenteerd. Te weinig beschermende middelen voor de mensen in onze ziekenhuizen. Een bijna lockdown van de samenleving met vooral tijdelijke dienstverbanders en zwakkeren als grootste slachtoffers. Hoeveel mensen zullen werkeloos worden?
Waarom handelen politici wel radicaal om de verspreiding van een virus te dempen en niet om klimaatverandering tegen te gaan die veel meer doden kost? Het antwoord is heel simpel.
Politici kunnen zelf ook door Corona worden getroffen en zijn meestal wel veilig voor de gevolgen van klimaatverandering. Wel heel veel angst voor een virus maar weinig liefde voor Moeder Aarde.
Verder lezen over Corona
Lees ook mijn blog uit 2013 met een pleidooi voor een Europese Geneesmiddelen Coöperatie en een Europees Inkoopbureau voor geneesmiddelen. En de blog ‘Compassie In Tijden Van Corona’.
Ik heb de dagboeken van Columbus in handen gehad en stukken tekst gelezen in de Instituto de Indigenas in Sevilla, dat voelt wel een beetje medeplichtig voor de verspreiding van virussen.
Martha Nussbaum zegt in het interview, ‘Alle technologische vooruitgang ten spijt zijn de vraagstukken van het leven niet erg veranderd. Nog steeds worstelen we met angst, verlies en liefde’. Bron: De Volkskrant. Ja, denk ik dan, veel angst, maar te weinig liefde voor Onze Moeder Aarde.
Het lied Space Oddity van David Bowie past bij de compositie boven de blog waarin de Homo Sapiens zegt ‘Hallo Moeder Aarde’ en de Aarde zegt ‘Hallo Homo Sapiens, take your protein pills and put your helmet on‘. Eigenlijk zijn we terug in de jaren zestig. We moeten opnieuw beginnen.