Sunshine was ons meisje dat nooit op de achterbank van onze auto zat. Maar zo nu en dan zit zij er wel. In mijn verbeelding…….
We waren in verwachting van ons derde kind. Eén dag voor de kerst kwamen we op controle. Daar wachtte ons een grote schok. Er was geen hartje meer. Ongeloof en verbijstering. We hadden geen seconde gedacht dat het fout kon gaan. Want we hadden al twee gezonde dochters gekregen.
Het kindje moest geboren worden, de bevalling worden opgewekt in het ziekenhuis. We noemden haar Sunshine, een gaaf kind, een kleine pop, met handjes zo klein als het topje van mijn pink. Toen we thuis kwamen kregen we heel veel lieve kaartjes van buren en vrienden. Familie kwam op bezoek en de kinderen uit de buurt zongen lieve liedjes voor Sunshine.
Een tijdje later heb ik een altaartje gemaakt, een kistje met een glazen deksel met daarin allerlei voorwerpen en een afbeelding van een kindje in de baarmoeder met een duim in haar mond. Een vredig beeld, hopend dat Sunshine het een tijdje goed heeft gehad.
Twintig jaar later, dook Sunshine op in mijn gedachten en kreeg ik beelden van haar. Ze zat op de achterbank van onze auto tussen onze twee meiden. Met z’n drieën. Een grappig kind, vrolijk, vrij, lekker gek, spontaan, een opgewekte ‘stemmingmaker’.
Het klinkt misschien raar, maar het is een ‘fijn’ gevoel dat ik deze beelden op een positieve manier beleef. Hoewel het een trieste gebeurtenis was in ons leven. Ik vind het heel bijzonder, dat vele jaren later, gedachten, beelden en gevoelens over dat kleine poppetje mij opnieuw zijn gaan beroeren.
Die gedachten over haar karakter, het vrolijke, vrije, ‘gekke’ kind. Is dit haar nalatenschap? Sunshine is blijven voortleven ergens op een plekje in mijn hoofd. Sinds een tijdje is zij, zo nu en dan, dicht bij mij in de buurt. Ik zie haar op de achterbank zitten en vrolijk en gek doen. Wat jammer dat wij haar nooit hebben gekend. Om haar tastbaar te maken heb ik een compositie van haar gemaakt. Een tekening van hoe zij er uit kan hebben gezien op twintigjarige leeftijd.
Ik ben dankbaar dat Sunshine is ’teruggekomen’. Zo nu en dan zit zij op de achterbank van onze auto. Zij hoort daar gewoon te zitten.
Geschreven met troostrijke muziek Für Anna Maria van Alvo Pärt: Complete Piano Music (Full Album) played by Jeroen van Veen:
De tekening is een compositie van hoe Sunshine er twintig jaar later uit had kunnen zien.
Ik heb in de jaren na Sunshine een artikel geschreven met de titel Organisaties op ontdekkingstocht: Een besturingsmodel voor omgevingsgericht ondernemen, dat in Bedrijfskunde in 1998 is gepubliceerd. Het artikel is daarom opgedragen aan mijn vrouw en mijn kinderen.
Dit artikel is nog steeds actueel omdat het gaat over het ontwikkelen van een op de omgeving gerichte, gemeenschappelijke visie, met maatschappijbreed gedeelde waarden en het duurzamer maken van de bedrijfsvoering.