Vrij als een vogel vloog de blazende vrouw door de Spaanse bergen
zo blij als een kind,
alle patronen en blokkades vergetend,
dansend in de oude timmerfabriek
met een gelukzalig gezicht.
*
Lachend en zingend in de auto,
heen en weer geslingerd
op de weg met de duizend bochten,
die de andere man zo soepel bereed.
*
Voor het eerst liggend op een strandbed,
in die mooie Cantarriján baai,
genietend van playa, cortado en cerveca.
*
Een andere keer verdwaald in de bergen,
maar na lange uren in de zon,
het pad naar beneden gevonden.
*
Zo nu en dan totaal teut van de Cuarenta Y Tres,
naderhand bekend onder die naam in het lokale café,
stiekem heerlijke stukjes vis voerend aan een mooie poes
met het vrolijke gezicht van een onschuldig kind.
*
Genietend van het prachtige Granada en de flamenco muziek,
een aquarel makend in de tuinen van het Alhambra,
volkomen op haar gemak, de tijd vergetend.
*
Dagen dromen en praten over maanden wonen in Granada,
over de vrienden die ze zou uitnodigen
in het appartement aan het mooie plein.
*
Bij de derde zoen op haar lippen,
ging zij blazen, ppppp…fffffffff…ttttttttt
En dan kon ze schaterend lachen,
Als een ondeugend meisje,
dat hij nooit zal vergeten……….
*
Maar na terugkeer in Nederland,
blies de blazende vrouw het sprookje uit,
alle mooie dingen met één klap gestopt,
Zo bizar, niet te begrijpen en moeilijk te accepteren.
*
Een tijd later begreep hij
dat zij hem geen nabijheid kon geven,
het ondeugende meisje zei eigenlijk,
‘kom niet te dicht bij mij, te nabij’.
*
Dit verhaal van de blazende vrouw zou zo maar een episode
kunnen zijn in de Kroniek Van Een Aangekondigde Dood,
want eigenlijk werd het einde al aan het begin aangekondigd.
Alles gedaan om de dreigende dood uit te stellen door haar te pleasen,
gevangen geraakt in een door haar en hemzelf gesponnen web.
*
De onbevangen man geloofde dat hij in zijn zelfgecreëerde sprookje
nog steeds zijn lieve vrouw voor eeuwig kon vasthouden.
Maar hij was haar vergeten en zij kon niet vergeven,
‘houden van’ veranderde in een nachtmerrie.
*
Machteloos, alles kapot, onherstelbare schade,
niet meer te repareren,
maar wel door het nog één keer te proberen.
*
Alles kwijt en diep verdriet,
vechtend voor een nieuwe start.
Deze man gaat het wél maken,
boordevol zinvol leven,
hoopvol betekenis voor familie en vrienden.
Moraal van het verhaal vrij als een vogel
Probeer niet van je fantasie de werkelijkheid te maken. Maar geef aan de werkelijkheid wat meer fantasie.
Vrij als een vogel met een koffer vol verlangens
“Met een koffer vol met dromen, stapt hij op de trein naar haar”, zingt Hennie Vrienten in een op fado geïnspireerd lied (saudade); Eefje de Visser zingt in het refrein, “kom je, kom je, kom je, oh, kom je bij mij”.
Zin geven aan je eigen leven en van betekenis zijn voor familie en vrienden voelt als zinvol leven. Maar soms moet je door ongrijpbare gebeurtenissen jezelf resetten. Ontdekken hoe je weer een zinvol mens kan zijn. Maar nog steeds alles behalve perfect, want dat verandert nooit!
Mooi aangrijpend verhaal